Kahit sa huling pagkakataon pinatunayan nya talagang seryoso sya. 

Hindi kami natuloy. Alam mo yun? Basta. Mahabang kwento, eto yung sasabihin ko nalang sayo... Nang dahil dun, nag away na naman kami, ibang klaseng away na naman. Para hindi ko maisip yung nangyari, nagpasama nalang ako kay mamhe mag liwaliw. Shopping, foodtrip, ganun lang maghapon. Sa SB na kmi tumambay para mag kwentuhan, tas dko inaakala dumating sya. Ni ha, ni ho walang pasabi kasama yung mama at kapatid nya. Ano ba dapat maging reaksyon ko? Matuwa kasi nabigyang linaw lahat nung tanong sa isip ko? Oh magalit kasi ginawa nya yun para may mapagmalaki na naman sa sarili nya? 

Galit ako e. Tampo ako. Naiinis ako. Pero bakit ganun? Nung nag sorry sya pati yung mama nya sakin nawala lahat? Hay. Pero sa huli, pinairal ko yung pride ko. Kelangan ko yun e. sobra na nga kasi. Tapos nagpunta pa sila sa bahay, yung mama nya humingi ng personal na pasensya kay mama. Haaay. Ano ba to. Ang dami tuloy nadamay.:(

Dadating nalang sa puntong kelangan mo ng itigil lahat, hindi dahil ayaw muna kundi dahil pagod kana.

Ang hirap. Yung ii reject ka ng mga pinaka importanteng tao sa buhay mo? Ang sakit. :( Magpahinga ba yung kelangan tas tsaka ulit ipagpatuloy? Hindi eh, ds time hindi na kaya ng pahinga. Alam ko simula palang ako yung naging mapilit, pero sana hindi nalang sila nangako, sana nung una palang sinabi na nila para hindi ako umasa. :( Alam mo yung feeling na ikaw na lahat yung gumawa ng paraan tapos gagaguhin kalang? Tangina lang! Ilang beses kong pinaulit ulit na wag ng ituloy kung bawal pa, oo ng oo tas kung kelan eto na tsaka ka ii tatalkshit? Tas ibabalik sayo lahat ng sisi? Wow. Ayos! 

Eto na ata to. Yung part na sasabihin mong tama na, sobra na e. Hanggang dto nalang ako, wala na. Kumbaga sa timba, umaapaw na yung tubig, parang yung pasensya ko. Sinagad nyo na e. May ilang beses ko ding sinabing tama na, pero bumabalik ako. Pero ds time? Dapat pa ba? Konting effort lang naman yung gusto ko, bat hindi mo magawa? Mahirap ba yun? Bat ba ang dali mong sumuko?
Babae ako eh, ni hindi na nga ako nag iinarte tulad ng iba tas tangina! Ako pa din yung mali? Ako pa din yung hindi maka intindi? Ano pa bang kulang? Bakit sa lahat ng tao ikaw pa? Bakit ikaw pa? 

Pano hanggang dito nalang, eto naman yung gusto mo diba? Nung una palang naman diba? 

Salamat nalang sa lahat. Wag kang maalala, may isang bagay akong napa totohanan mula sayo. Yun yung wag kang aasa ni kahit kanino, kahit pa sa mga taong akala mo palaging nanjan para sayo, diba sabi nga? Kahit pa yung mga anino natin, iiwan din tayo pag nasa dilim na. :> 

:(

Alyssa Dominguez&Jason Galang

Dear Alyssa,

You were my first real girlfriend, my first love. We went through a lot together. So many memories, the good times and the bad times. How can I just forget those just like that? I can’t. But it’s already at the point where I can’t do anything about it and I just have to accept it. Remember when we liked each other, but you didn’t know I liked you? And you said that if the girl I liked didn’t feel the same, I just got to ‘suck it up and move on.’ I guess it’s time for me to do that. But I can’t say I stopped loving you. My love never changed. But the bright side of this is now you’re happier right? That’s all that matters. Your parents will trust you, you’ll have time for everything, and you wouldn’t be mad all the time. I love you so if you being happy means us not together, then what right do I have to interfere with your happiness? I also just wanted to apologize for everything. I already told you, but here it goes again. I’m sorry I pissed you off all the time. I’m sorry I was bad boyfriend. I’m sorry I wasn’t your ideal guy. I’m sorry for everything. When I said, ‘there’s no turning back,’ you took it the wrong way. But it doesn’t matter much anymore. We’re still bestfriends right? Are we really going to let our plans go to waste? Well it’s up to you. I still want to be part of your life, that is if you still want me to. But I think it’s best if we don’t start that friendship right away. I’m going to need time. Idk how much, but I just need it. I can’t just get over something like this in just days. Well this is probably the last time I’ll go on your tumblr. Well goodbye Alyssa Dominguez.
                                                       Love Always, Jason Galang

Malapit na kaibigan... Malapit na. :)

Saan ba ko dapat lumugar? Ako ba yung mali? Ako ba yung sabit? Ako ba yung pang gulo nga lang?

Pagkatapos nung nalaman ko kanina, bigla kong naisip lahat. Siguro nga, ako nga yun. :( Kung hindi siguro dahil sakin, okay pa din sila hanggang ngayon. Kung hindi siguro dahil sakin, masaya pa din sila ngayon. Kasalanan ko nga ata lahat. Sa previous post ko, sinabi kong huwag magpadalos dalos kasi may tamang panahon para sa lahat ng bagay. Sa ngayon? Hindi na ako magpapadalos dalos sa kung ano ba tong nararamdaman ko, gagawin ko nalang kung ano ba yung sa tingin ko eh tama.

Sinubukan kong kontrolin ang lahat, iwasan,  panghawakan.. pero sa huli? Wala din pala akong nagawa. :( Haaay! Ang hirap. Hindi ko alam kung pinag lalaruan ba ako oh ano, nakakarma? Siguro, sa lahat ng nagawa ko. Pero pagkatapos ng araw na yun, walang pangako pero susubukan ko nang itigil lahat. Susubukan ko ng tapusing kontrolin kung ano ba kami. Siguro nga, dapat na. Dapat ng matapos yung takot na nararamdaman ko, Dapat ko ng itigil na paniwalain yung sarili ko.

Ang tagal na pala, ang tagal tagal na. Halos ginawa ko na yung lahat para hindi mawala yung kung anong meron kami, ang totoo? Takot kasi ako, takot akong maiwang mag isa. Takot akong pabayaan at baliwalain nya. Ngayon ko lang to sasabihin sayo blogger, diba sabi nila, lahat ng bagay may dahilan, at oo may dahilan ako sa lahat ng nangyari samin. Sinubukan kong iwasan lahat, kasi nangako ako sa isang tao na hindi ko sya aagawin, hindi ko sya kukunin, pero sa huli bumalik at bumalik pa din ako sa kanya. Bakit? Kasi sya yung hinahanap ko, kasi sa kanya ako masaya. Sorry. :(

Pero sa lahat ng nalaman ko, yung kanina. Sobrang malinaw na sakin. Sya at sya pa din pala. Hwag kang mag alala, tanggap ko. Tatanggapin ko. Ngayon, ikaw naman yung hahayaan kong maging masaya, tama na yung pag uuna sa sarili ko. Siguro kelangan muna nating malihis ng landa kahit papano. Pero, please? Hayaan mo muna ko sa ngayon, unti unti matatanggap ko din lahat. Hayaan mo muna kong maging masaya sa araw na yun. Ha? Promise. Pagkatapos nun, titigil na ako. Titigil na talaga ko.

Ayoko na. :(

Ayoko na ng nararamdaman ko. Hindi ko na gusto. Hindi na nakakatuwa. Tigil na please? :(

Tamang panahon...

Don't rush into love, because even in fairy tales, the happy ending takes place on the last page. :")

May tamang panahon  sa lahat ng bagay. Wala nga lang exact date, pero naniniwala ako na merong tamang panahon. Tiis tiis lang, hindi natin masasabi kung kelan ba 'to, kung dumating na ba, oh nalagpasan mo na pala yung tamang panahon na yun.

Ako? Palagi 'kong tinatanong yung sarili ko na, kelan pa ba? Kelan ba talaga? Nakakainip na kasi. Marami kasi akong gustong mangyari, napakarami. Pero hindi ko alam kung san sisimulan, nagsimula na ba, oh baka naman natapos na pala ng dko namamalayan. 

Sa ngayon, isa lang 'tong salita na 'to ang pinanghahawakan ko, ayokong madaliin ang bagay bagay. Sabi nga, "you only live once" gusto kong ienjoy at mafeel yung lahat ng nangyayari sakin. Hindi man kagandahan lahat, pero gusto kong matuto sa bawat pagkakamali na magagawa ko. Ayokong magmadali kasi, ayoko ng may malagpasan pa, ayoko ng basta nalang ako magdedesisyon sa isang bagay na ako din pala sa huli ang magsisisi. Hindi lang sa love kundi kahit sa buhay. Wag nating madaliin lahat, may tamang panahon para jan. Maniwala ka, kaibigan. :)

....

Manhid.Walang pakiramdam. Hindi makahalata. Hindi marunong umappreciate.  Palagi mo nalang pinapaulit ulit sakin na ang manhid ko, na hindi ako marunong makaramdam. Na kung sino-sino yung mga nakikita ko. Na hindi kita pinapahalagahan.

Pano nga ba nasasabi ng isang tao na manhid ang kapwa nya? Pano nalalaman? Pano mo alam na manhid sya? Pano mo nasabi? Anong naging batayan? Kasi mahal mo hindi ka mahal ganun ba? Kasi hindi nya binabalik yung time na binibigay mo? Yun lang ba yun?

Lahat ng tao siguro naging manhid, nagpakamanhid at namanhid na. Ewan ko. Siguro. Ang gulo! Basta ang alam ko? Hindi ako ang manhid, at walang sinuman ang makakapagbigay ng direktang ibig sabihin nito. Bawat tao kasi may naging karanasan, may kwento kung bakit sila ganun. At sa kwento ko? Uulitin ko, hindi ako ang manhid. Ikaw! :(

Nakangiti ako habang sinusulat to, hindi ko alam kung pano ba sya nagsimula, basta ang alam ko, iba na yung nararamdaman ko. Nung una natakot ako, natakot ako na bakit ganito yung nararamdaman ko, parang mali. Pero sa bawat maling yun, nagiging masaya ako. Ngumingiti ako, ngiting hindi tulad ng dati. Kaya hinayaan ko nalang, hinayaan ko ng hinayaan hanggang sa nalaman ko sa kwento ko na ikaw naman pala yung manhid kasi ni minsan hindi mo 'ko maramdaman. 

Magulo, alam ko. Pero alam mo? Ako? Sobrang linaw na nung nararamdaman ko. Hay! :) Bahala na spiderman, sige na. Goodnight! X)